تدوین پرونده هشت روستا از کشور برای ارسال به سازمان جهانی گردشگری
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۴۱۷۳۸
عبیری رئیس میز تخصصی گردشگری روستایی ایران گفت : جمعیت زیر ۱۵ هزار نفر، قرار گرفتن در منطقه‌ای که به لحاظ طبیعی دارای ویژگی‌های خاصی است، فعالیت سنتی همچون کشاورزی و امرار معاش مردمان روستا از این طریق، داشتن فرهنگ، سبک زندگی و ارزش‌های مشترک و اهمیت نقش گردشگری در زندگی مردم روستا شرایط لازم برای حضور روستاها در این لیست است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رئیس جامعه حرفه‌ای اقامتگاه‌های بوم گردی کشور با بیان اینکه روستاهای متقاضی باید دارای شاخص‌هایی هم باشند، گفت: داشتن جاذبه‌های گردشگری و طرح حفاظتی برای آنها، پایداری اجتماعی، پایداری محیط زیست، داشتن زنجیره کامل گردشگری، داشتن زیرساخت‌های لازم و... از شاخص‌های مد نظر برای انتخاب روستاها است.
وی با تاکید براینکه در استان کرمانشاه چند روستا می‌توانند نامزد حضور در این فهرست باشند، عنوان کرد: یکی از شاخص‌ترین روستاهای استان برای تبدیل شدن به دهکده جهانی، روستای «هجیج» در اورامانات است، اما متاسفانه پاره‌ای از مسائل باعث شده تا امکان اضافه شدن نام این روستا در لیست امکانپذیر نباشد.
عبیری اضافه کرد: برای نمونه روستایی که انتخاب می‌شود، باید از نظر سیما و منظر اصالت خود را کاملا حفظ کرده باشد، درحالیکه طی سال‌های گذشته ساخت و ساز‌های جدیدی در هجیج شکل گرفته که مطابق با معماری بومی و اصیل منطقه نیست و همین مسئله سیمای این روستا را از حالت اصیل خود دور کرده است.
وی ضعف در زیرساخت‌ها را یکی دیگر از مشکلات «هجیج» برای قرار گرفتن در این لیست عنوان کرد و افزود: علیرغم اینکه راه دسترسی به روستای هجیج وجود دارد، اما در زمان پیک سفرها، به دلیل نامناسب بودن جاده منتهی به این روستا، شاهد ترافیک چند کیلومتری هستیم.
مدیراقامتگاه بوم گردی آرتین دینور کرمانشاه با بیان اینکه داشتن یک زنجیره گردشگری کامل یکی دیگر از ملاک‌ها برای انتخاب روستاها در این لیست به شمار می‌رود، گفت: زنجیره گردشگری یعنی خدمات در آن روستا در بحث اقامتی، پذیرایی، حمل و نقل و تابلوی راهنما و... به صورت کامل وجود داشته باشد، اما متاسفانه این زنجیره کامل را در هجیج نداریم.
وی خاطرنشان کرد: در بحث اقامتی در حال حاضر این روستا نه هتل و نه اقامتگاه بوم گردی دارد و بیشتر بار اقامتی آن روی خانه مسافر‌ها قرار داد که بخشی از آنها هم غیرمجاز هستند.
عبیری تعداد مراکز پذیرایی و وضعیت حمل و نقل در روستای هجیج را هم مناسب ندانست و گفت: از طرفی از زمانی که از شهر پاوه خارج می‌شویم تا زمانی که به روستای هجیج می‌رسیم، عملا تابلو‌های راهنمای چندانی را در مسیر نمی‌بینیم که این مسئله به عنوان یک ضعف محسوب می‌شود.
وی عدم برگزاری رویداد‌های گردشگری را نیز از دیگر موانع قرار گرفتن هجیج در این لیست عنوان کرد و افزود: متاسفانه تاکنون در روستای هجیج یک رویداد گردشگری منسجم را همچون برنامه «هزار دف» در روستای پالنگان که هرساله برگزار می‌شود، برگزار نکرده ایم.
رئیس میز تخصصی گردشگری روستایی ایران لزوم مشارکت فعال‌تر زنان در فعالیت‌های گردشگری را هم به عنوان یک امتیاز بزرگ برای روستاهای گردشگری از نظر سازمان جهانی گردشگری دانست و گفت: در این راستا بانوان روستای هجیج باید نقش فعالتری را در حوزه گردشگری روستا ایفا کنند.
وی خاطرنشان کرد: مردم و فعالین گردشگری هجیج باید وب سایتی را مختص به این روستا راه اندازی کنند و در آن از فعالیت‌های گردشگری خود بگویند. از طرفی باید در زمینه تولید محتوا شامل عکس و فیلم از زیبایی‌های هجیج به زبان‌های مختلف دنیا کار‌های زیادی شود.
به گفته این فعال گردشگری، روستای هجیج شاخص‌های ممتازی مانند واقع شدن در کنار یک چشمه جوشان و سد، امکان قایقرانی برای گردشگران، داشتن چند اثر تاریخی، بافت پلکانی و آداب و رسوم غنی و درآمد مردم از راه گردشگری را دارد که می‌تواند آن را به یک روستای جهانی تبدیل کند، اما به شرطی که مسئولین مشکلاتی که گفته شد را درست کنند.
وی عنوان کرد: باتوجه به اینکه طرح دهکده‌های جهانی از سال ۲۰۲۱ از سوی سازمان جهانی گردشگری مطرح شده، بنابراین کرمانشاه می‌تواند با برنامه ریزی برای سال‌های آتی نماینده‌ای در لیست پرونده‌های ارسالی کشورمان داشته باشد.
عبیری ادامه داد: پیشنهادات خود را به مسئولین میراث فرهنگی استان ارائه داده و از آنها درخواست کردم تا روی چند روستا همچون هجیج و شرکان در پاوه و یا کرم بست در دینور اقداماتی را انجام دهند، چرا که با کمی توجه و رسیدگی می‌توانند جزو روستاهای جهانی گردشگری قرار گیرند.
وی متذکر شد: البته برای اینکه بتوانیم روستاهای منتخب در کرمانشاه را برای جهانی شدن آماده کنیم، تنها میراث فرهنگی از عهده کار بر نمی‌آید و باید استانداری، شهرداری ها، فرمانداری ها، راهداری و همه دستگاه‌های ذیربط پای کار باشند .
باشگاه خبرنگاران جوان کرمانشاه کرمانشاهمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: میراث فرهنگی مناظر زیبا جهانی گردشگری روستای هجیج روستا ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۴۱۷۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این لک لک ها اهالی را مجبور به خانه سازی می کنند
همشهری آنلاین زهرا رفیعی: رییس شورای روستای کپرجودکی در اینستاگرامش قصه لک‌لک جدید را منتشر می‌کند و از سراسر ایران دوستداران محیط زیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهه می‌گیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواد اولیه پول می‌ریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رییس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل می‌دهد او نیز فقط پول آهن آشیانه لک‌لک را می‌گیرد و دستمزدش حال خوب لک‌لک‌هاست. لکلکها خانه‌دار که شوند دیگر تمام سال در روستا می‌مانند و فقط نسل جدید راهی زیستگاه‌های گرمتر می‌شوند. لکلکها به هوای تالابی به این منطقه می‌آیند که سالهاست برای زنده ماندن میان پساب شهر بروجرد و زهکش‌هایی که روستاییان برای کشت خیار و برنج زمین را خشک می‌کنند، در تقلاست. اهالی روستای کپرجودکی به عشق لکلکها سهم مراتع اجدادی خود را به تالاب بخشیدند و اجازه داده‌اند این زیستگاه برای سکونت لکلکها باقی بماند. جعفر کرمی‌پور رییس شورای روستای کپرجودکی در گفت و گو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا می‌گوید که می‌خواهند «تالاب بیشه دالان برای لکلکها حفظ شود»
شب سیزده‌به‌در سال ۸۵ که زلزله ۶.۲ ریشتری آمد لانه‌های تنومند و قدیمی از روی درخت‌ها و سقف حمام روستا به زمین افتاد اما سیل ۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و دو سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هر کدام سه تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچه‌هایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکها بالغ به روستا برگشتند. عید ۱۴۰۱ به ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لک‌لک شد. نمی‌دانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. تجربه‌ای نداشتیم. از دوستان محیط زیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر می‌اندازند. یک ساعت بعد از اینکه سر تیر چراغ برق لاستیک گذاشتیم لکلکها آمدند. آنها ده‌ها بار چوب آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. آقای کل‌نگری از فعالان محیط زیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیم‌های برق را از بالای دکل پایین‌تر بیاورد. آقای محمدعلی خسروی رییس اداره برق بروجرد با جان و دل پای کار آمد و با اینکه برایشان هزینه بر بود این کار را کردند. عید ۱۴۰۱ اولین آشیانه‌های آهنی را نصب کردیم. لکلکها تا ۵ روز سراغ ۷ عدد آشیانه آهنی نیامدند. فکر کردیم ایده خوبی نبوده است. اما یک روز صبح دیدم که در تمام لانه‌ها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجه‌هایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال ۱۴۰۲ لکلکها ۲۳ لانه درست کردند و همه جوجه‌هایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیط زیست ۶ لانه ساختیم. هر لک‌لکی که خانه بخواهد، چند روزی روی تیر چراغ مورد نظرش می‌نشیند. در واقع انگار به ما خبر می‌دهد و ما هم دست به کار می‌شویم. اهالی روستا به خنده به من می‌گویند بابای لکلکها، ولی کار اصلی را خیرین می‌کنند. به زودی ۴ لانه دیگر هم نصب خواهیم کرد.
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام می‌کنم که می‌خواهیم برای کل‌لکی آشیانه بسازیم مردم به صورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت می‌کنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا می‌دهند. پارسال خواهر زوجی که سه شب بعد از شب عروسی‌شان در اثر گازگرفتگی فوت کردند، هزینه ساخت یک لانه را به نیت آنها پرداخت کرد. از بودجه دهیاری هم برای ساخت لانه استفاده می‌کنیم.
قبل از این لک لک ها لانه هایشان را کجا درست می کردند؟بزرگترهای ما می‌گویند که ده‌ها سال قبل این روستا لک‌لک‌های زیادی داشت. آنها درخت‌های بلند صنوبر و چنار لانه می‌ساختند. اما با خشکسالی برای دو دهه لکلکها از روستا رفتند. سال ۵۲ پدرم راهی حج شد. بهار آن سال یک جفت لک‌لک روی تیربرق جلوی خانه پدرم لانه ساخت. اهالی آن دو جفت را حاجی لک‌لک صدا می‌کردند. بعدها که لک لک ها دیدند کسی کارشان ندارد روی بام خانه‌ها هم لانه ساختند.
سال ۸۵ زلزله آمد و بسیاری از لانه‌ها خراب شد. تا پیش از آن لکلکها با سرما لانه‌هایشان را ترک می‌کردند و بهار برمی‌گشتند ولی چند سال بعد دیگر تمام سال اینجا هستند.
آیا لک لک ها تلفاتی هم دادند؟بزرگترین عامل تلف شدن لکلکها ترانس برقی بود که سالی ۱۲-۱۰ بال را به کشتن می‌داد. اداره برق همکاری کرد و ترانس نزدیک تالاب را عایق‌بندی کرد و الان تک و توک پرنده مرده ببینیم.
مصالح خانه لکلکها از چیست؟لکلکها با چوبهای خشکی که در بستر تالاب رشد می‌کند لانه می‌سازند. بعضی وقتها هم دیده‌ایم که از لانه همسایه‌شان چوب می‌دزدند. روی آسمان دعوا هم می‌کنند و بالهایشان را به هم می‌زنند. تا حالا لک‌لک‌های زخمی را هم با کمک فعالان محیط زیست تیمار هم کرده‌ایم.
از جمله این گونه‌ها می‌توان به گنجشک خانگی، گنجشک درختی، سار، دلیجه معمولی، جغد کوچک، سبزقبای اروپایی، دم‌جنبانک ابلق، دم‌سرخ سیاه، کلاغ گردن‌بور و گنجشک سینه‌سیاه اشاره کرد آیا گونه دیگری از پرندگان هم می‌آیند؟
لکلکها وقتی در دو حالت منقارشان را به هم می‌زنند. یکبار وقتی است که جفتشان به خانه می‌آیند و دیگری وقتی که احساس خطر کنند. اواسط پاییز تا اوایل زمستان چند جفت درنا به تالاب می‌آیند و وقتی می‌خواهند روی تیرهای برق بنشینند، لک‌لک ها با صدا آنها را دور می‌کنند. برای تالاب پرنده‌های مهاجر مثل اگرت و حواصیل و ... می‌آیند.
شغل اهالی روستاهای مجاور با اهالی کپرجودکی فرق می‌کند؟شغل ما هم دامداری و کشاورزی است. ولی ما تصمیم گرفته‌ایم که در اراضی تالابی روستا کشاورزی نکنیم. قسمت‌هایی از تالاب در فصول گرم خشک می‌شود در دهه ۴۰ این زمین‌های بین ۶ روستای اطراف تالاب صرفا برای دامداری و حصیربافی تقسیم شد. از دهه ۸۰ روستاییان مراتع را تغییر کاربری دادند. از سال ۱۴۰۱ با بالا رفتن قیمت‌ها، اهالی روستاهای اطراف علاوه بر برنج، خیار هم کاشتند. اما ما اهالی روستای کپرجودکی تصمیم گرفتیم که بگذاریم تالاب برای حیات وحش منطقه باقی بماند. ادعای روستاییان اطراف تالاب این است که فقیرند و به پول خیار و برنج نیاز دارند. در حالی که این زمین‌ها از دهه ۴۰ در اختیار کسانی بوده که دام‌های زیاد داشته‌اند. اهالی کم بضاعت روستاهای اطراف زمینی ندارند که بخواهند بکارند و سود کنند.
سال‌ها قبل اهالی روستاها با دامداری و نی‌بری امرار معاش می‌کردند و سالانه ۵ تن بیشتر گندم نمی‌توانستند برداشت کنند. اما از زمان تغییر کاربری اراضی تالابی اوضاع تغییر کرده است. تا آنجا که می دانم یکی از روستاها ۴-۳ میلیارد تومان با گران شدن قیمت خیار درآمد داشته است. ما اهالی روستای کپرجودکی ترجیح می‌دهیم درآمد روستا از گردشگرانی باشد که برای دیدن طبیعت و لکلکها به اینجا می‌آیند. دو سال پیش که شروع کردیم به ساختن لانه برای لکلکها با کمک چند راهنمای گردشگری از مردم خواستیم به روستا بیایند. فکر می‌کردیم حدود ۱۵۰-۱۰۰ نفر مهمان داشته باشیم. از همسرم خواستم کمی آش و نان بپزد. استقبال خیلی خوب بود. حدود ۵۰۰ نفر آمدند ولی ما آماده نبودیم. به نظر ما اگر سازمان‌های گردشگری، محیطزیست و استانداری حمایت کند. مثلا روستایمان را سنگ‌فرش کنند، وام بدهند روستا را برای حضور گردشگر آماده کنیم تا از طریق گردشگر اشتغالزایی کنیم و جوان‌هایمان از روستا نروند.
کد خبر 847871 منبع: روزنامه همشهری برچسب‌ها وزارت میراث فرهنگی و گردشگری حیوانات - حیات وحش سفر - گردشگری حیوانات - انقراض گونه‌ها سازمان حفاظت محیط زیست محیط زیست ایران
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است